1. رسول خدا صلی الله علیه و آله، القاب فراوانی نظیر پیامبر اکرم، پیامبر رحمت، پیامبر خاتم و ... دارد: اما در این میان لقب «پیامبر اعظم» کمتر شنیده شده و مانند سایر القاب آن بزرگوار متداول وجاری بر زبان ها و قلم ها نبوده است: اما رهبر معظم انقلاب از میان تمامی القاب و صفات برجسته رسول خدا صلی الله علیه و آله نام «پیامبر اعظم» را برگزیده و در طلیعه بهار این «نشانه» را بر تارک سال 1385 نشاند این نام اگرچه از ساپر نام ها جدا نیست ولی در لقب «اعظم» رازی نهفته است و دنیایی از زیبایی و زیبندگی و جامعیت را در خود دارد1 انتخاب این نام مقدس بیانگر نوعی نام گذاری دقیق و ظریفانه می باشد :
«پیامبر اعظم اسلام، مجموع فضائل همه انبیا و اولیاست؛ نسخه کامل و تکامل یافته همه فضائلی است که در سلسله پیامبران و اولیا الهی در تاریخ وجود داشته است وقتی نام پیامبر اعظم را می آوریم، کأنّه شخصیت ابراهیم، شخصیت نوح، شخصیت موسی، شخصیت عیسی، شخصیت لقمان ، شخصیت همه بندگان برجسته و صالح و شخصیت امیرمومنان و ائمه هدی علیه السلام در این وجود مقدس متبلور و مجسم است. در پیامبر اعظم، علم همراه اخلاق هست؛ حکومت همراه حکمت هست؛ عبادت خدا همراه با خدمت به خلق هست؛ جهاد همراه با رحمت هست؛ عشق به خدا همراه با عشق به مخلوقات خدا هست؛ عزت همراه با فروتنی و خاکساری هست؛ روز آمدی همراه با دوراندیشی هست؛ صداقت و راستی با مردم، همراه با پیچیدگی سیاسی هست؛ غرقه بودن جان در یاد خدا، همراه با پرداختن به صلح و سلامت جسم هست؛ در او ، دنیا و آخرت همراه است. هدفهای والای الهی با اهداف جذاب بشری همراه است. او، نمونه کاملی است که خداوند در عالم وجود ، موجودی کاملتر از او نیافریده است. او مبشّر است؛ بشارت دهنده است؛ منذر است؛ بیم دهنده است؛ بر همه بشریت و همه تاریخ ، شاهد و ناظر است؛ فراخواننده همه بشریت به سوی خداست و چراغ نورافشان راه انسانهاست؛ انّا ارسلناکَ شاهداً و مبشراً و نذیراً و داعیا الی الله بأذنه و سراجاض منیراً»2
پیامبر خدا، «اکرم» ، یعنی با کرامت ترین، گرامی ترین، آزاده ترین، جوانمردترین و مورد تکریم ترین بندگان خداست. او، پیامبر رحمت و در میان تمامی بندگان خدا، از آغاز تا پایان، هیچ کس چون او نسبت به خلق خدا مهربانتر و دلسوزتر نبوده است و نخواهد بود؛ اما ، پیامبر اعظم، به معنای آن است که رسول خدا صلی الله علیه و آله در همه خوبیها ، زیباییها و تمامی صفات پسندیده عظیم تر، برجسته تر، والاتر و بالاتر از دیگران است و به بیان دیگر، پیامبر اعظم، پیامبر اکرم نیز هستو پیامبر رحمت و... نیز ایننامگذاری، پیروان تمامی ادیان دیگر الهی را به تفکر و تأمل دوباره در این مسئله که چرا پیامبر اسلام بزرگ تر است، رهنمون می سازد و بعد از گذشت سالها از وفات رسول اکرم صلی الله علیه و آله، دوباره ظهور و عملکرد وی مورد توجه اندیشمندان و محققان قرار می گیرد که این نکته ظریفی در این نامگذاری است3. افزون بر این، وجود پیامبر اعظم در عرصة بین المللی، نقطة وحدت عقاید و عواطف همه ملت های مسلمان است. از همه اقوام، با همه مذاهب گوناگون، نقطه التقای همه ملت اسلامی در عقیده و عاطفه، وجود مبارک پیامبر اعظم است.
2. در سال های گذشته استکبار جهانی و صهیونیسم بین المللی که در مقابل موج عظیم بیداری و اسلام خواهی ملت های جهان ناکام شده بودند، درصدد برآمدند تا با وجود همه شعارها درباره احترام به افکار و اندیشه ها، اهانت و تخریب ساحت مقدس صلی الله علیه و آله را که میلیاردها انسان به او عشق می ورزند، با یک برنامه از پیش طراحی شده، در دستور کار خود قرار دهند. و بااستفاده از کاریکاتورهان موهن که در نشریات اروپایی به صورت گسترده منتشر گردید، چهره پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله را منفور جلوه دهند؛ اما بیداری و اعتراض گسترده صدها میلیون مسلمان در سراسر جهان، این توطئه را با شکست مواجه ساخت ودر مقابل، موجب محبوبیت هرچه بیشتر پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله در جهان شد. در چنین شرایطی، انتخاب نام مقدس پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله بزرگتر از آن است که با این قبیل توطئه های شوم، خدشه دار شود؛ همانگونه که در قرآن کریم آمده است: «یریدون لیطفئوا بافواههم والله متم نوره و لو کره المشرکون.»4

3. در اوج تبلیغات سلفی ها که جنگ علیه شیعه را راه انداخته ، شیعیان را بی اعتنا و بریده از وجود مقدس پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله قلمداد می کند، این انتخاب بخوبی نشان خواهد داد، که تشییع، اساس و بنیاد دین مبین اسلام را رسول اکرم صلی الله علیه و آله می داند. در این تفکر امام علی (ع) شاگرد پیامبر صلی الله علیه و آله است و امامان هم هرچه روایت می کنند، با واسطه اجدادشان، از رسول خداست.

4. پیامبر عظیم الشأن اسلام، تبلور عینی همه ارزشها، اعتقادات و جهان بینی اسلامی و بهترین الگو برای مسلمانان و جهانیان است؛ به بیان قرآن کریم:«لقد کان لکم فی رسول الله اسوه الحسنه»5 نامگذاری این سال ، به نام پیامبر اعظم، فرصتی است تا جامعه ، دستگاههای دولتی، مجلس و همه مسئولان و مردم ما با ارزشهای الهی و اسلامی تجدید عهد کرده، این نامگذاری را فرصت مناسبی برای آشنایی هرچه بیشتر با اسلام بدانند؛ اسلامی که در وجود پیامبر اعظم متجلی است.

5. تکمیل مکارم اخلاق، مهم ترین هدف بعثت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است؛ «انّی بعثت لاتمّم مکارم الاخلاق» مقام معظم رهبری در این زمینه می فرماید : «جامعه بدون برخورداری افراد از خلقیات نیکو نمی تواند به هدفهای والای بعثت پیامبر دست پیدا کند. آنچه فرد و جامعه را به مقامات عالی انسانی میرساند، اخلاق نیکوست. اخلاق نیکو هم فقط خوش اخلاقی با مردم نیست؛ بلکه به معنای پروراندن صفات نیکو و خلقیات فاضله در دل و جان خود و انعکاس آنها در عمل خود است. اگر علم هم پیشرفت کند و تمدن ظاهری همه به منتهای شکوه برسد، این جامعه ، جامعه بشری مطلوب نیست. جامعه ای که انسانها در آن ، از یکدیگر احساس نا امنی کنند، هر انسانی احساس کند که به او حسد می ورزند، نسبت به او بددلی دارند، نسبت به او کینه ورزی می کنند، برای او توطئه می چینند و نسبت به او دارایی اش حرص می ورزند، راحتی در این جامعه نیست؛ اما اگر در جامعه ای فضایل اخلاقی بر دل و جان مردم حاکم باشد، مردم نسبت به یکدیگر مهربان باشند، نسبت به یکدیگر گذشت و عفو و اغماض داشته باشند، نسبت به مال دنیا حرص نورزند، نسبت به آنچه دارند، بخل نورزند، به یکدیگر حسد نورزند، در مقابل راه پیشرفت یکدیگر مانع تراشی نکنند و مردم آن دارای صبر و حوصله و بردباری باشند، این جامعه حتی از لحاظ مادی هم پیشرفت های زیادی نداشته باشد باز مردم در آن احساس آرامش و آسایش و سعادت می کنندغ اخلاق، این است ما به این احتیاج داریم. ما باید در دل خود ، خلقیات اسلامی را ، روز به روز پرورش دهیم. قانون فردی و اجتماعی اسلام در جای خود ، وسیله هایی برای سعادت بشرند.(در این تردیدی نیست) ؛ اما اجرای درست همین قوانین هم احتیاج به اخلاق خوب دارد»6.

6. استقامت و ایستادگی در مقابل دشمنان و دوستی با مومنان ، از جلوه های بارز پیامبراکرم صلی الله علیه و آله است: « محمد رسول الله والذین معه اشدائ علی الکفار رحمای بینهم»7 در سال جدی با توجه به شرایط و تهدیدات گسترده خارجی، لازم بود تا این دو صفت ممتاز برای همیشه در سطح دولت و جامعه نهادینه شود و الگویی برای سالهاس آینده قرار گیرد؛ زیرا همانگونه که در صدر اسلام و نمونه های تاریخی متعدد و حتی در زمان خودمان بارها به اثبات رسیده، این موضوع، تنها رمز پیروزی و موفقیت در مقابل تهدیدات و توطئه های دشمنان است. بر این اساس، با دشمنان اسلام، استکبار جهانی و قدرتهای زورگو و منافقین داخلی، باید به شدت مقابله و از هرگونه نرمشی خودداری کرد، در مقابل، با ملتهای خداجو، آزادیخواه و مبارز، در سطح بین المللی و مردم مومن و مقاوم کشورمان، با محبت و مهرورزی رفتار کرد و تمامی امکانات کشور را برای خدمت رسانی و تحقق خواسته های برحق آنان بسیج نمود.
7. ایجاد وحدت و مقابله با تفرقه اندازیهای دشمنان میان پیروان ادیان توحیدی و مذاهب مختلف اسلامی و قومیت های داخل کشور ـ با توجه به خصوصیات پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله ـ از دیگر اهداف این نامگذاری است که می تواند تلاشهای دشمنان و استکبار جهانی را برای اختلاف و بروز جنگ تمدن ها و جنگ مذاهب و اقوام، با شکست مواجه ساخت.


پی نوشت
1. روزنامه کیهان، 14فروردین 1385، ص 3.
2. سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی در صحن جامع رضوی، 1/1/1385.
3. حجه الاسلام علی زادسر، خبرگزاری آریا.
4. صف(61)، آیه 8.
5. احزاب(33)، آیه 21.
6. سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار عمومی بسیجیان6/1/1385.
7. فتح (48)، آیه 29.

بزرگى در چند ده سال قبل فرموده بود: «بنى الاسلام على دعانتین: کلمةالتّوحید و التّوحید الکلمة». این دو پایه اساسى اسلام است: اوّل کلمه توحید، و بعد وحدت کلمه؛ که این دومى هم به اوّلى برمى‏گردد؛ یعنى وحدت کلمه بر محور توحید. امروز ما به این شعار از همیشه بیشتر احتیاج داریم؛ برگشت به کلمه توحید و به توحید کلمه. ....
رکن دوم هم توحید کلمه است. ملتهاى مسلمان باید با هم متّحد شوند. امروز یکى از بزرگترین مصائب دنیاى اسلام این است که دشمنان اسلام کارى کرده‏اند که آنچه باید وسیله اتّحاد مسلمین شود - یعنى وجود دشمن، وجود صهیونیستهاى غاصب - وسیله اختلاف آنها شده است! کارى کرده‏اند که بعضى از دولتهاى مسلمان، این را وسیله‏اى براى قرار گرفتن در مقابل برادران خود بکنند و حقیقتاً اختلاف به وجود آید؛ در حالى که بودنِ چنین دشمنى در قلب کشورهاى اسلامى، باید مسلمانان را به هم نزدیک کند؛ جبهه واحد تشکیل دهد و ید واحد به وجود آورد. این گناه هم به دخالت و دست‏اندازیهاى استکبار برمى‏گردد. اگر حمایتهاى استکبار و در رأس آنها امریکا از اشغالگران فلسطین و تروریستهاى بین‏المللى، که در قلب کشورهاى اسلامى متمرکز شده‏اند - یعنى همین حاکمان فعلى دولت جعلى اسرائیل - نبود، قدرتِ ماندن نداشتند. الان هم همین‏طور است.