گردان کمیل کانال را پاک سازی می‌کنند تا به پاس گاه برسند کانال های ذوذنقه‌ای شکل کار فرانسوی‌هاست. دوشکاها و تانکهای عراق مستقیم جاده را می‌زنند . روز سوم ارتباط گردان کمیل با مقر قطع شد، آخرین حرف را بچه‌ها به حاج همت گفتند:«حاجی به امام بگو ما عاشورایی جنگیدیم» و حاج همت شاید آن سوی بی‌سیم فقط می‌توانست سر بکوبد به جعبه‌های فشنگ و اشک بریزد، نه آب رسید و نه غذا. دوازده نفر با یک قمقمه سر کردند، عراقی‌ها که به کانال رسیدند اکثر بچه‌ها از تشنگی شهید شده بودند. بقیه را هم تیر خلاص زدند، بچه‌ها در قتل گاه ماندند. برای همیشه قتل گاهی پر از لب‌های تشنه و پر از لاله‌هایی که سال ها بعد نیز با یک سوراخ در جمجمه‌های پر از گل پیدا می شوند، و می‌شوند شهید گمنام.
